Laatste galgenmaal

Vandaag zijn Nicole en ik voor het laatst uiteten geweest.
We hebben lekker gegeten en alles nabesproken van de afgelopen 4 weken.

De eerste week hadden we nog moeite met alles.
We moesten vooral wennen en het was best wel een teleurstelling dat het ziekenhuis zoveel op een PG-afdeling leek. De taal begrepen we totaal niet en we wisten niet hoe we ons verstaanbaar moesten maken. We waren vooral geschokt over de werkdruk en het aantal verpleegkundige op de afdeling. Toen we de avonddienst kregen hadden we er wel meer zin in gekregen.

In de tweede week hoefde we maar 3 dagen te werken waarvan we 1 nachtdienst hadden. Dit hadden we heel leuk ervaren. En ook het weekend was erg leuk. Want we waren met de IJslanders op pad geweest en zijn naar een spa en Helsinki gegaan. Deze week vloog voorbij en ondertussen voelde we ons wel thuis.

Bij de derde week hebben we alweer afscheid moeten nemen van de IJslanders. Dit vonden we minder leuk. Ondertussen hebben we op de afdeling al veel meer kunnen doen. En de communicatie met de patiënten ging ook veel beter. Het begon er op te lijken dat ze allemaal wel engels konden. Al waren het maar kleine woorden. Maar met wat wijzen en hand gebaren ging het allemaal prima en begrepen we elkaar. Soms konden we hele gesprekken voeren en dan zat Sari ons verbaasd aan te kijken dat het lukte. We konden meer doen en waren ook zelfstandiger hierdoor. Dat vonden we zeker fijn. En als patiënten Fins tegen ons bleven brabbelen dan haalden we er gewoon Sari bij. We mochten ook meer doen met verpleeg technische handelingen en we hadden onze feedback alweer inlaten vullen en laten tekenen. In het weekend zijn we naar Tallinn geweest.

De laatste week ging ook aardig snel. We hoefden maar 3 dagen te werken maar we zijn goed bezig geweest. In onze avonddienst hadden Nicole en ik onze ervaring met overledenen. Met ons eindgesprek kregen we te horen dat Sari wenste dat er meer Finse leerlingen zouden die ons doorzettingsvermogen en pit hadden. Dit was leuk om te horen. Onze laatste werkdag hadden we te maken met het Noro-virus. We moesten ons goed beveiligen en veel patiënten verhuizen naar een grote patiëntenkamer waar alleen besmette patiënten lagen. Ondertussen waren dat er al 8. Ook deze week hoorde Sari voor het eerst dat er wat patiënten Engels spraken. Ze was helemaal verbaasd en vond het heel leuk om te horen. Daarna begon het inpakken. Alles past gelukkig en als kers op de taart nemen wij nog lekkere Finse taartjes mee naar huis!

Morgen mag ik Pieter en mijn familie weer zien :)
En Nicole ook weer :) We hebben het echt heel leuk gehad alleen is het wel een pre om Fins te kennen. Ook denken wij dat het beter zou zijn om in het General Hospital of Lahti te werken. Daar zijn de jongere mensen en kan je beter communiceren. Als we de verhalen van Hulda (IJslandse) hoorde klonk dat wel een stuk uitdagender! We hebben het heel bijzonder gevonden om dit mee te mogen maken!