Laatste tijd, laatste blog en afscheid

Hoi allemaal,

Ik dacht laat ik maar weer eens even mijn blog schrijven, hoewel ik nu besef dat ik heel diep moet gaan graven in mijn geheugen wat er allemaal gebeurt is.

Het vorige verhaal ben ik geëindigd bij Ubuntu.
Ik heb nog dagen gewerkt en nog veel dingen gezien en meegemaakt daar. Hoe langer ik er was hoe meer ik oplette en dingen zag bij de kinderen. Het viel me vooral op hoe dierlijk en schrikachtig ze zich kunnen gedragen. Soms zou je letterlijk een dier aan het kind toe kunnen wijzen. Dit komt doordat er niet veel aan educatie gedaan werd en het uiterste van hun kunnen werd niet getriggerd.
Veel tijd werd er middags niet aan ze besteed alleen de kinderen die naar de OT werden gehaald. De OT doet veel voor de kinderen maar konden niet alles opvangen. En ze hebben veelste weinig OT personeel.
We hebben voor Pasen samen met een clown en de kinderen paaseieren wezen zoeken waarna de kinderen zich misselijk aten. Ook was er een keer een optreden van oudere dames en heren die gingen zingen en dansen voor ze, het zag er nogal bijzonder uit maar de kinderen genoten volop en dat is natuurlijk het belangrijkste. Berber en Leah zijn nog een keertje met de kinderen wezen zwemmen terwijl Pascale en ik met wat andere kinderen ook buiten zaten en ze vergezelden.
Ook heb ik veel schouderklopjes gekregen van mijn begeleiding, ze vinden dat ik erg professioneel was, zeer geduldig wat ze enorm waardeerde en dat ik niet racistisch was. Dat laatste vond ik een beetje apart om te horen, maar mijn supervisor is daar best wel op gefocust. De laatste week had ik om omstandigheden niet kunnen werken (word later uitgelegd) En daarom heb ik afgelopen dinsdag nog een dag ingehaald om iedereen gedag te kunnen zeggen.
Ik heb niet echt gewerkt, ik moest in het volunteerboek mijn stukje schrijven, heb lekker met de kinderen gespeeld en geknuffeld en na het middageten heb ik Baloe de Beer op de muur geschilderd. Het is een traditie iets te schilderen als je volunteerwork heb gedaan + naam en data. Het is ook heel leuk om de schilderingen van de andere volunteers te zien. Van Pascale, Berber en Leah heb ik een heel leuk afscheidsfilmpje gekregen waarop veel kinderen staan die me allemaal goodbye zeggen. En toen was mijn stage wel echt afgelopen. Ik heb een hele positieve referentiebrief gekregen, mijn schoolformulieren zijn allemaal voldoende ingevuld en ik krijg ook nog eens een extra rapportage van mijn supervisor. Ik ben benieuwd.

Verder heb ik alleen maar leuke dingen gedaan. Het weekend na Ubuntu hebben we er een relaxe weekend van gemaakt. Romy en ik zijn een dagje wezen winkelen, we hebben lekker dansjes gewaagd en zijn naar stranden geweest.
Het weekend erna begon op goede vrijdag, ik ben vrijdags altijd vrij maar de rest was nu ook vrij. Doordat het pasen was, was alles onwijs druk en echt iets bezoeken is dan minder leuk dus zijn we lekker naar CampsBay geweest en hebben we op het strand naar zeehondjes zitten kijken. Vrijdagavond was Froukjes verjaardag waarbij we gingen braaien en daarna dansjes wagen.
Zaterdagmiddags zijn we naar Waterfront geweest lekker gegeten in de foodmarket en een slangenhuis bezocht en gewinkeld. In de foodmarket hebben we een spies met vlees op, maar niet zomaar vlees; Struisvogel, krokodil, zebra, wildzwijn. Vooral het wildezwijn en de krokodil waren lekker. Erna zijn we doorgereden naar Milnerton lagoon beach, de plek waar je alle bergen op een rijtje ziet en het stadium als laatst. En avonds hadden we een housewarming in Renees nieuwe verblijf :) Daar hadden we spelletjes gespeeld en Anne en ik waren een team. We bespeelden het spel zoals wij dat zo mooi noemen maar de andere waren aan het piepen dat we vals aan het spelen waren.

Op zondagochtend had Romy een heerlijk paasontbijtje gemaakt met lekker fruit, eitjes en toast. Daarna hadden Niels en ik chocola verstopt en zijn we die wezen zoeken in het huis :P eind van de middag hadden we het concert van Jeremy Loops in Kirstenbosch. Kirstenbosch is een heel mooi "park" waarin een botanische tuin is en waar je door heen kan wandelen. Maar er worden ook veel concerten gehouden in zomertijd. Jeremy Loops is een Afrikaanse muzikant met hele chille muziek. Dus hebben we een kleedje meegenomen, zijn we wezen picknicken, wijntje erbij en lekker genieten!
Met Paasmaandag hebben Niels en ik de Tafelberg beklommen in 2uur15minuten. Een hele warme dag, baaie vol met mensen en weinig schaduw. Dus goed drinken, eten en een hoed dragen. Toch is het me helaas gelukt om een zonnesteek op te lopen. Met knallende koppijn kwam ik thuis, flauwvallen en misselijkheid en een klein beetje overgeven.
Uiteindelijk was ik woensdag nog niet beter en had ik een afspraak voor de dokter voor donderdag gemaakt. Nou die vond me nogal een silly girl dat dit mij was overkomen. Dit heeft hij later ook nog tegen Anika verteld nadat zij naar de dokter moest gaan.

Vrijdag zijn Niels en ik als laatste weekendje naar Aquila gegaan, ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker. Aquila is een safari reservaat. We zijn op vrijdagochtend vertrokken en kwamen daar rond half 12 aan. We hebben tot de lunch die om 13:00 begon heerlijk aan het zwembad gezeten en al meteen 2 olifanten een buffel en struisvogels gezien. De lunch was een lopend buffet, heeeeeeerlijk eten! Ik heb me letterlijk stampensvol gegeten zodat ik in de avond geen honger meer had. Om 14:00 mochten we in ons huisje, een heel mooi en leuk huisje nummer 17 genaamd Ostrich. We hadden een buitendouche, bad en een heerlijk bed. In de tussentijd waren er letterlijk tientallen wolkbreuken, dus we waren bang dat we de safari in de regen moesten gaan bezoeken. Maar toen we om 16:00 moesten verzamelen om dan de eerste safari te beginnen werd het droog. We kregen een kleedje mee, en mochten in een vehicle springen. Het begon goed, meteen bij de poort zagen we de olifanten, springbokken en olifanten. na veel foto's reden we door en zagen we meteen de hippo's in het water gevolgd door struisvogels veel uitleg van onze ranger en erna weer zebra's. We hebben even moeten zoeken voor de rhino's. Rond 18:00 kregen we even een pauze, mochten we uit de auto en kregen we een sprakling wine en biltong. Omnomnom Na de pauze moesten we weer de auto in, en reden we naar de leeuwen. Veel gebrul gehoord van te voren al en ook terwijl we daar waren. De leeuwen werden in een ander afgeschermd gebied gehouden anders zouden ze alles opeten.
Rond 19:30 kwamen we terug en mochten we gaan avond eten.
Zaterdagochtend moesten we vroeg opstaan, om 06:00 stonden we klaar bij de receptie en kregen we koffie en thee. Om 06:30 gingen we richting de rescuecenters. Daar hebben we een cheetah geaaid, luipaarden en krokodillen gezien. Erna zijn we weer naar de leeuwen gereden, en lekker horen brullen. Op het einde hebben we nog de giraffen gezien en de wildebeesten. Om 09:30 was het afgelopen en mochten we lekker ontbijten en daarna hebben we na het uitchecken nog even lekker bij het zwembad gezeten. Ik nog steeds in de schaduw voor mijn zonnesteek. Erna ben ik weer in mijn bed gaan liggen want ik voelde me nog niet helemaal op en top.

Zondag was de eerste verjaardag van mijn liefste en eerste nichtje Ditte. Aan het einde van de dag heb ik met die kleine frummel eventjes geskypt. Kreeg ik allemaal kusjes van haar en ondertussen likte ze heel het beeldscherm vol.
Maandag ochtend zijn we vroeg opgestaan en zijn we vertrokken naar Robbeneiland. We kwamen daar echt net op tijd aan en sprongen nog op de boot voordat die wegvoer. Tijdens het varen hebben we een walvis, dolfijnen en zeehonden gezien! Daar waren we al zeer tevreden mee. Eenmaal op het eiland aangekomen moesten we in bussen gaan zitten en kregen we een helen tour over het eiland, hier zagen we dat de bewakers met hun familie op het eiland woonden en dus ook scholen en ziekenhuizen aanwezig waren. Tourgidsen en exgedetineerden wonen nu ook op het eiland. Ook voor de WWll stonden allemaal kanonnen en bunkers. Er was 1 huis die compleet afgeschermd was, dit was voor een gedetineerde die compleet geïsoleerd moest leven, deze is daar ook overleden.
Na de bustour mochten we de gevangenis inlopen en was er een exgedetineerde die ons begeleide naar verschillende celblokken. Deze man heeft 7 jaar opgesloten gezeten. Hij legde uit dat er rangenverschillen waren en dat de mensen die er blanker uitzagen nog sokken en lange mouwen mochten dragen maar de zwarte mensen dat zonder sokken en met korte mouwen kleding moest dragen. Ook swinters, hun bed bestond uit 3 kleden en een kussen die elke dag weer opgevouwen moest worden.
De celblok waar Mandela moest wonen was 2 bij 3 meter groot, en hij mocht maar 3 uur per dag eruit. De rest van de tijd moest hij binnen doorbrengen en mochten ze niet met elkaar praten, werd er gesproken dan ging er een lamp bij de celdeur af en konden de bewakers zo zien wie er gesproken had en werden ze hard gestraft.
Dit alles was erg indrukwekkend om te zien en gaf je behoorlijk wat kippenvel als je alle verhalen hoorde.

Dinsdag was dan mijn laatste werkdag, middags werd ik door mama opgebeld dat ik naar de dokter moest gaan en een longfoto moest gaan maken omdat ik zoveel kuchte en ziek was geweest. Er werd gedacht aan TBC en dan had ik niet naar NL mogen vliegen. Ik schoot meteen in de stress en probeerde alles te regelen maar vanaf 17:00 gaat alles in Afrika dicht en word je niet meer geholpen. Gelukkig had Nicky mij geholpen met een privé ziekenhuis toe te wijzen en aangeboden om ook mee te gaan. Dat laatste was zeker lief maar Romy en Niels zouden al met me meegaan.
De volgende ochtend heb ik dus meteen het ziekenhuis gebeld, en mocht ik zonder afspraak meteen komen omdat ik zo snel naar NL ga. We zijn meteen gegaan en hebben daar een behoorlijke tijd moeten wachten op het maken van de foto en daarna nog veel langer op de uitslag, zenuwslopend! Godzijdank was er niks mis mijn longen en is er geen TBC gevonden, wel moet ik in NL nog een mantouxtest halen. Maar laten we mijn hoesten en niet 100% fitheid maar houden op de griep.
Smiddags ben ik met Niels en Romy meegegaan naar het werk, ze werken bij de Amy Biehl en hebben afterschoolprograms in verschillende townships. Eerst zijn we met z'n alle wezen lunchen in Mzolis. Dit is een plekje in een township waarbij heel veel vlees gebraait word. We waren met meer van hun collega's en de chauffeur had bergen vlees besteld! Erna zijn we door gereden naar een afterschoolprogram, daar heb ik gevoetbald met de jongens en Niels en met Romy heb ik bij de meisjes gekeken, die waren aan het netballen. Super leuk om mee te maken. Aan het einde van het program krijgen ze altijd een boterham, dat was best wel naar om te zien, alle kindjes lopen te duwen en te trekken voor een boterham en schieten dan weer terug de rij in. Er is precies voor elk kind 1 boterham en je weet dat die boterham misschien wel het enige voedsel op de dag is. Zo blijf je je continu bewust wat voor armoede daar is. Zo gebeurt het ook heel vaak dat je met twee tassen vol met boodschappen thuis komt en dan de poort door wil gaan om t huis in te komen en dan mensen naast je de straatprullenbakken leeg te halen zijn. Ik voel me dan zo schuldig.


Donderdag ben ik de stad ingegaan en heb ik nog eens even goed souvenir geshopt :) Savonds zijn Niels en ik samen pizza wezen eten op Signall hill met sunset. Vrijdag ben ik naar het museum van Groote Schuur en erna heb ik een afscheidsbraai in t huis gehouden en savonds gedanst in de Dubliner. Zaterdagochtend vroeg opgestaan en mn laatste spullen in moeten pakken, om half 11 moest ik naar het vliegveld rijden en hebben we maar meteen mn bagage weggebracht, in totaal 31,6kilo bagage en dus precies 1,6kg te veel maar daar zei ze helemaal niks van. Ik had ook niet geweten wat ik er uit had moeten halen. Merel, Niels en ik hebben nog een kopje koffie gedronken en om 12:15 moest ik er echt wel door de douane gaan. Het afscheid was zwaar en echt niet leuk. Ik had zo’n dubbel gevoel woensdag en donderdag dat ik gezond naar Nederland mocht. Maar toen ik er eenmaal stond wilde ik echt helemaal niet weg.
De vlucht was lang met veel turbulentie en zondag ben ik om 12:15 geland.

Mijn avontuur zit er helaas op. Ik heb op mijn stage niks geleerd qua coordinatie of iets, maar persoonlijk heel veel en ervaring krijgen met kinderen en gehandicapten wat ook heel leerzaam geweest. Ik weet nu ook dat gehandicapte zorg niet heel erg mijn doelgroep is maar ergens zou het wel een uitdaging voor mij zijn om deze doelgroep meer uitdaging aan te kunnen bieden. In Afrika zelf heb ik heel erg geleerd om assertief te zijn. Een andere assertief die ik al had, ik bedoel de assertiviteit om jezelf te beschermen, maar heb ik ook gemerkt dat sommige indrukken niet normaal waren en daar wel echt even met iemand over moest praten. En ik geleerd in te zien waarmee we in Europa gezegend zijn en dat alles niet zomaar kan.
Nu heb ik mijn vriendje daar achter moeten laten die tot augustus nog in Afrika verblijft.
Verder heb ik weer nieuwe vrienden gemaakt die ik in Nederland zeker blijf bezoeken.
Dit was een once in a life time experience maar dit is een land waar ik terug ga komen.

Houdoe. x